ΔΕΡΜΑ VS ΔΕΡΜΑΤΙΝΗΣ

Η αλήθεια είναι ότι έχουν ειπωθεί και έχουν ακουστεί κατά καιρούς πολλά για τις δύο αυτές δημοφιλής κατηγορίες υλικών. Τι πραγματικά όμως ισχύει τόσο για τις ιδιότητές τους - όσο και για τους μύθους σχετικά με την καθημερινή τους χρήση;

Το δέρμα ανέκαθεν θεωρείται καλύτερο στο κομμάτι υγιεινής, μιας και αποτελεί ένα φυσικό υλικό . Έχει δηλαδή πόρους και αναπνέει, οπότε περιορίζονται αισθητά οι πιθανότητες έντονης εφίδρωσης, κακοσμίας και εμφάνισης μυκήτων. Στα υπέρ του επιπρόσθετα είναι ότι μπορούμε με κατάλληλη βαφή να του αλλάξουμε και το χρώμα του. Δεν παύει βέβαια να θεωρείται ακριβό στην αγορά του, ενώ για τη συντήρησή του απαιτείται και ένα επιπρόσθετο κόστος για την προμήθεια ειδικών αλοιφών που υπάρχουν για αυτά στο εμπόριο.

Ένας μύθος που υπάρχει για τα δερμάτινα είναι ότι μυρίζουν και δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε κάποιους να μυρίζουν π.χ ένα δερμάτινο παπούτσι για να αναγνωρίσουν αν όντως είναι δερμάτινο ή όχι, κάτι που βέβαια δεν ισχύει γιατί τα σωστά επεξεργασμένα δέρματα σωστής ποιότητας δεν μυρίζουν! Η ποιότητα του δέρματος εξαρτάται από την προέλευσή

του και τη βυρσοδεψία του. Τα καλύτερα δέρματα έχουν υποστεί φυτική επεξεργασία με βάση δρύινες φλούδες ή καστανιά, η οποία πρέπει να είναι αργή και να διαρκέσει πολλούς μήνες.

Κάτι εξίσου σημαντικό που πρέπει όλοι να γνωρίζουν είναι ότι το δέρμα δεν αντέχει την παρατεταμένη επαφή με το νερό, γιατί όπως αναφέραμε πιο πάνω έχει πόρους και με την απορρόφηση χάνει τη φόρμα του.

Η δερματίνη από την άλλη επειδή είναι συνθετικό υποκατάστατο του δέρματος, δεν έχει πόρους, με αποτέλεσμα το σώμα να ιδρώνει εύκολα και να προκαλείται κακοσμία. Στα υπέρ του σίγουρα είναι αντοχή του, η χαμηλή τιμή αγοράς του και το γεγονός ότι χρησιμοποιείται για την κατασκευή πολλών άλλων αντικειμένων (όπως π.χ ταπετσαρίες αυτοκινήτων) , αλλά στα μειονεκτήματά του- του χρεώνουμε την αδυναμία να επιδιορθώσουμε την επιφάνειά του έπειτα από μεγάλη ζημιά που μπορεί να έχει υποστεί και να βαφτεί.